Yine kendi dünyama daldım. Belki de en huzurlu olduğum anları yaşıyorum böyleyken. Kendi dünyamdayken çok yalnızım. Belkide kimsenin isteyip de yaşayamayacağı bir his.
Yada kimsenin asla istemeyeceği bir yalnızlık bu.
Ama onlarlayken daha yalnız hissediyorum kendimi. Karşımda ucsuz bucaksız deniz duruyor. Bakıyorum da gece ona da siyahını giydirmiş.
Tüm acıları sevinçleri içine gömmüş. Ama benim baktıkça içimi açan bi siyahlık bu. kimsenin göremeyeceği... birkaç tekne war denizi aydınlık tutan. Parlayan yıldızlar uyum içinde eşlik ediyor teknelere. Yakamoz eksik bu gece. Zamanının gelmesini bekliyor. Sonra usulca oda belircek gökyüzünde. Döngü bu olmalı herşey uyumlu. Ama ben ben bişeylere ayak uydurmaktansa bişilerin bana ayak uydurmasını istiyorum.
Ama böle olmaya zorladı insanlar beni. Artık vazgeçiyorum senden de onlardan da. Ama düşünüyorum da tekne denizinden vazgeçebilir mi? Yada yıldızlar gökyüzünden? Öyle bir hale getirdin ki beni bende senden öyle vazgeçemiyorum. Alışkanlıkta bu olsa gerek.
Ama beni bölesine üzmene de izin veremem. Bunu yapamam kendime. Nasıl bu kadar değerli oldun bende? İçmeden sarhoş eden dünyadaki tek şeysin. Ama şunu biliyorum. Sanırım artık sarhoş olmamam lazım. Çünkü az bir zaman mutlu olcam diye ayık zamanlarımı mutsuz geçirmeye değer mi? Onu da geçtim sen tüm bunlara değer misin? burda ne işim war. ben olmak istediğim yere gitmeliyim. yıldızlar bile beni takip ederken yoruluyorlar. uçsuz bucaksız mavi derinlikte kayboluyorum. insanlar seyre dalarken ben daha yeni uyanıyorum. görmek istediklerimle, gördüklerim çok farklı. peki tüm bunlara rağmen nedir uçmayı kıdemli kılan.
Hiç düşmeyeceğini bilmekmi yoksa sadece istemek mi? düşünüyorum hafif bi tebessüm beliriyor yüzümde. "neden hala burdayım" diye bir kez daha sormaktan alamıyorum kendimi. Cevap gelmiyor haykırmam gerekiormuş gibi. ama sesim kısık anlamıyorlar. gitmek istiyorum. ikilemlerden sıyrılmak midemi yakan o acıdan kurtulmak istiyorum. Hiç acı çekmeden kıvranmadan. uçarken bunlar hafif geliyor yorgun bedenimde. zaten havadayken pekte hissetmiyorum. Ama bazende dişlerini gösterip bıçak gibi saplanıyor bedenime. Söküp atmak istiyorsun o anda , silmek istersin gözünden akan aci damlayı. Bazende elin gider yapamazsın. seni böyle tamamladığını düşünürsün suursuzca. uçarken çırpınırsın bazen sebepsiz. ben de şimdi uçuyorum ama nereye bilmiyorum. Hayatımın rotası nerde ne yönde kestiremiyorum. Yine düşünüyorum peki sen tüm bunlara değer misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder