Hemen herkesin bir yaralı ceylan hali sergilediği ve ilginçtir hayata ayak bastığı anda yapıştığı tema. "ama ben.." "ve fakat.." "oysa.." sözcüklerini cümlelere doluşturan, telaffuz edenin ve işaret ettiği kişinin ölmesini istememi sağlayan iki kelime ki, bir x olarak ben bunu kabul ediyorum tüm paradoxların y bilinmeyenli denklemlerini yok ederek.. onun yerine şunu diyin bunu diyin de demiyorum kesinlikle, "alternatifini sunmuyorsan ne konuşuyorsun" diyecek olan çıkarsa ki çıkar bunlar, her ortamda palazlanırlar; bir krizantem tarlasında öten bülbüllerin şen sesinde boğazımızdan geçen sıcak şarap yudumlarıyla gökyüzünden inmekte olan aşk perilerini selamlıyoruz hiç tükenmeden, durdukça devingen, koştukça durağan, yürüdükçe büyüyen, büyüdükçe güzelleşen bir orman dinginliğinde çığlık oluyoruz hayıflanarak,ılıman ufolar ve güneşli yarınlar bizim, biliyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder