Yine kendi dünyama daldım. Belki de en huzurlu olduğum anları yaşıyorum böyleyken. Kendi dünyamdayken çok yalnızım. Belkide kimsenin isteyip de yaşayamayacağı bir his. Yada kimsenin asla istemeyeceği bir yalnızlık bu. Ama onlarlayken daha yalnız hissediyorum kendimi. Karşımda ucsuz bucaksız deniz duruyor. Bakıyorum da gece ona da siyahını giydirmiş. Tüm acıları sevinçleri içine gömmüş.
Ama benim baktıkça içimi açan bi siyahlık bu. Kimsenin göremeyeceği birkaç tekne var denizi aydınlık tutan. Parlayan yıldızlar uyum içinde eşlik ediyor teknelere. Yakamoz eksik bu gece.,Zamanının gelmesini bekliyor. Sonra usulca oda belircek gökyüzünde. Döngü bu olmalı herşey uyumlu. Ama ben bişilere ayak uydurmaktansa birşeylerin bana ayak uydurmasını istiyorum.
Ama böle olmaya zorladı insanlar beni. Artık vazgeçiyorum senden de onlardan da. Ama düşünüyorum da tekne denizinden vazgeçebilir mi? Yada yıldızlar gökyüzünden?
Nasıl bu kadar değerli oldun bende? İçmeden sarhoş eden dünyadaki tek şeysin. Ama şunu biliyorum. Sanırım artık sarhoş olmamam lazım. Çünkü az bir zaman mutlu olcam diye ayık zamanlarımı mutsuz geçirmeye değer mi?
Ne kaldı bak ellerimde
Biliyorum gülüyorsun
Her adımım daha derine
Ölüyorum...
2 yorum:
ayrılmanıza üzüldüm kardeşim.
giden gitsin sen yine şarkılar söyle,
içinden...
Yorum Gönder